नमस्कार मंडळी मी अतुल तुमचे स्वागत करतो आज च्या सत्कार समारंभात , आज आपण इकडे एका खास व्यक्तीला सत्कारासाठी आमंत्रित केले आहे तर टाळ्यांच्या गजरात स्वागत करा आपले पाहुणे श्री. नीलकंठ जोशी यांचे, टाळया सुरु असताना एक २८ वर्षांचा युवक समोर येतो. तर आज पण सन्मानित करू श्री. नीलकंठ जोशी याना त्याचा बद्दल काय सांगू त्यांनी अश्या क्षेत्रात कामगिरी केली आहे ज्याचा विचार तुम्ही मी कोणीच करू शकत नाही. श्री.जोशी हे भूतांशी संवाद साधून त्याचा मुक्तीचा मार्ग उपलबध करून देतात त्याचा या कार्याला आज आपण एक सलाम करू आणि त्याचा सत्कार करू टाळ्या शाल आणि श्रीफळ सोबत एक छोटे मानचिन्ह दिले जाते. तर आज श्री. जोशी याना विनंती कारेन कि त्यांनी आपले अनुभव आपल्या सांगावे. जोशी सर प्लीज आणि अतुल नीलकंठ कडे माईक देतो.
नमस्कार मंडळी आज तुम्ही जो मला पुरस्कार दिला आहे त्या बद्दल तुमचे आभार आणि तुमच्या आग्रह खातर मी माझे २ किस्से तुम्हाला सांगतो नीलकंठ म्हणाला. या कथा मध्ये नायक मी नाही तर माझा मित्र माझा सखा ज्याचा मुळे आज मी इथे आहे त्याचे नाव लोकेश गुप्ते आणि आमची टीम आहे तर कथा सांगण्या पूर्वी मी सर्वांची ओळख करून देतो.सुरुवात लोकेश पासून करतो.
लोकेश आमच्या टीम चा हेड त्याचा मुळे खरं तर आम्ही एकत्र आलो, लोकेश लहान पण पासून थोडा वेगळा होता. तो कशाला कधी घाबरला नाही, लहान वयात मुलं अंधाराला घाबरतात आणि लोकेशला अंधार खुप आवडायचा देवावर त्याचा विश्वास नव्हता नेहमी बोलायचं माणसाने नशीब आणि देव या पेक्षा कर्मावर विश्वास ठेवला कि मग त्याचे कोणी काही करू शकत नाही.
त्याच्या बरोबर विरुद्ध होती नम्रता, नम्रता प्रधान म्हणजे निम्मी दिसायला सावळी पण रेखीव शाळेपासून तिला संचलनाची भारी हौस शाळेत गँदरिंग मध्ये सूत्र संचालन तीच करणार मग कॉलेज नंतर मग तिने ठरवले कि यात कॅरियर करायचे तिने चॅनल साठी ऑडिशन पण दिले त्यातले काही तिने केले पण प्रश्न आहे आता तिला मी विरुद्ध का म्हणालो? रात्री साधे कुत्रे किंवा मांजर रडले तरी हि दिवे लावून झोपायची, कसला मोठा आवाज झाला कि घाबरयची पण तिच्यात एक जिद्द होती चिकाटी होती तिला नाव प्रसिद्धी हवी होती आणि या साठी ती आमचा भाग होती.
मनोज सुकाळे बाहुली आणि प्रॉप म्हणजे त्याचे जीवन आहे, त्याने सांगितलं होत एकदा तो १२ वर्षाचा असताना एका काकूंची कळशी पाण्यात पडली होती आणि त्याने एका बाहुली साठी ती कळशी पाण्यातून बाहेर काढली होती. मुंबई मध्ये महाविद्यालयीन शिक्षण घेऊन शेवटी त्याने प्रॉप अँड 'डोल नावाचे खेळणायचे दुकान सुरु केले. त्याला अजून एक छंद होता सतत दूरदर्शन पाहणे आणि पुढे याचाच आम्हाला उपयोग झाला.
त्याचा नंतर येते ती मनस्वी सकपाळ ती कधी मुलगी म्हणून वावरली नाही मुलं जे काम करतात ते मुली का करू शकत नाही, मुली आणि मुलं असा भेद तिला आवडायचा नाही तिने आवड म्हणून फोटोग्राफी आणि विडिओ मेकिंग शिकली पण घरी वडिलाना आवडले नाही म्हणून तिने एक नोकरी शोधली पण त्यात तिचे मन रमत नव्हते, कधी कधी सुट्टी घेऊन ती हळदी आणि लग्नाचे कार्यक्रम घेत होती.
पाचवा आणि शेवटचा राहिलेला मी नीलकंठ जोशी, शेवटचा का? सांगेन पुढे कथे मध्ये, तर मी तसा अभ्य्सात हुशार नाही पण संगणक माझी आवड होती १०वी नंतर मी संगणक शिकू लागलो आणि त्यात पुढे जायचे मी ठरवले. त्या नंतर मी सॉफ्टवेअर कंपनी मध्ये कामाला लागलो. अशी होती आमच्या सर्वांची थोडक्यात ओळख आता आम्ही भेटलो कसे त्याची पण एक गम्मत आहे.
आमच्या सर्व एका गोष्टी मुळे भेटलो ती म्हणजे लग्न, हो, लग्न माझे नाही तर माझा मित्र कल्पेश चे, कल्पेश आणि मी आम्ही शाळेत एकत्र आणि निम्मी आणि लोकेश त्याचे कॉलेज चे मित्र तसेच कल्पेश ची पत्नी अर्चना तिचे मित्र मनस्वी आणि मनोज हे तिचे मित्र होते. लग्नात आमची ओळख झाली आणि चांगली गट्टी झाली. हळू हळू आमचा ग्रुप तयार झाला त्यात कल्पेश आणि अर्चना नव्हते कारण नुकतंच लग्न झाले त्यांना पण त्याचे आयुष्य एन्जॉय करू द्याचा आम्ही ठरवले होते. आम्ही वेळ काढून दर संडे ला भेटायचो आमच्या भेटीचा परिणाम असा झाला कि मनोज आणि निम्मी आता एक झाले होते म्हणजे आम्हाला आनंद होता त्याचा. गप्पाना आम्हाला कधी विषय लागला नाही. साधारण एक वर्ष झाले होते आमची ओळख होऊन असेच एकदा गप्पा चालू असताना विषय भूत प्रेत खरे असतात कि नाही या वर गेला आम्ही चौघे होकार तर लोकेश नकार टीम मध्ये होता, लोकेश च्या मते भूत नसते माणूस जन्म घेतो आणि मरतो त्याचा आत्मा असेलच तर तो दिसणार नाही आणि इच्छा जिवंत पणे असतात मेल्यावर त्या पूर्ण झाल्या कि नाही झाल्या काय फरक पडत नाही. आमचे मत त्याच्या विरुद्ध होते म्हणजे इच्छा पूर्ण नाही झाल्या तर त्या माणसाची आत्मा भटकत राहते आणि तिला मोक्ष मिळत नाही. वाद झाला त्या नंतर पुरावे झाले पण लोकेश मानायला तयार नव्हता अश्यात आम्ही लोकेश ला पैज लावली कि त्याने रात्री ०२ वाजता एक भुताचे घर म्हणून जागा आहे तिकडे जाऊन दाखवायचे आणि कॅमेरा सुरु ठेऊन जायचे लोकेश त्याला तयार झाला. त्याच दिवशी रात्री करायचे ठरले. मनस्वी ने त्याला कॅमेरा लावला आणि काँनेकशन आमच्या कडे
ठेवले. गडी खूपच धीट निघाला आणि त्याने सिद्ध केले कि तसे काही नसते तो २ ला आत गेला आणि ०४ ला बाहेर आला. जेव्हा आम्ही तो विडिओ बघितला तेव्हा आमचे डोळे भीतीने पांढरे होयचे बाकी राहिले होते, त्या जागेवर जिकडे तो फिरत होता तिकडे कॅमेरा मध्ये एक आकृती दिसली होती ती काळी आकृती होती आणि एकदा नाही तर चक्क ३ वेळा ती लोकेश च्या समोरून गेली. लोकेश पण ते पाहून आश्चर्यचकित झाला होता. हे कसा पॉसिबल आहे तुम्ही तर काही केले नाही ना लोकेश ने विचारले. लोकेश आम्ही काहीच केले नाही जे आहे ते तुझ्या समोर आहे मनस्वी म्हणाली. मला विश्वास बसत नाही असे काही असेल लोकेश त्या स्क्रीन कडे पाहत म्हणाला . मी नंतर तो विडिओ यौटूब वर टाकला आणि तिकडे तो वायरल झाला त्या विडिओ ला लाईक आले आणि फेमस झाला होता अजून हि तो विडिओ आहे तुम्ही पाहू शकता. हे सर्व पाहून मनोज च्या सुपीक डोक्यात एक कल्पना आली आणि त्याने आम्हाला सर्वाना बोलावले.
मनोज काय झाले इतक्या तातडीने का बोलावले निम्मी ने विचारले. तुम्हाला माहित आहे का तो लोकेश चा विडिओ जो वायरल झाला होता मनोज म्हणाला. हो त्याचे काय? मनस्वी ने चिडून विचारले. त्याचे असे आहे कि त्या विडिओ वर खुप सारे लाईक आणि कंमेंट पण आले आहेत काही वाईट आहेत काहींना वाटते आपण खोटे केले आहे तर काहींच्या मते ते खरे आहे आणि तुम्हाला माहित आहे का अमेरिका मध्ये असे शो खुप हिट होत आहेत मनोज खुशीने सांगत होता. तर मग तुझे म्हणणे काय आहे हे बघ आपण हे सर्व मज्जा म्हणून केले होते पण परत करण्याची हिम्मत माझ्यात तरी नाही मी माझा मुद्दा मांडला. त्याला निम्मी ने दुजोरा दिला नील बोलतो ते बरोबर आहे कारण रिस्क आणि ते पण अश्या गोष्टीची कधीच नाही. लोकेश मात्र शांत होता मनस्वी लोकेश कडे पाहत होती तू कसला विचार करतो आहे मनस्वी ने लोकेश ला विचारले. मनोज मला एक सांग कोणता शो आहे आणि ते काय करतात आणि ते खरे असते का ? लोकेश ने भराभर आपले प्रश्न विचारले. ते मला पण नाही माहित पण आपण पाहू ना आणि त्याचंही काही ट्रेनिंग विडिओ पण असतील ते पण पाहू आणि करून पाहू तिकडे एक प्रयोग आणि पुन्हा अपलोड करू हे बघा मला आणि तुम्हा सर्वाना या सिम्पल जीवनाचा कंटाळा आला आहे आणि आपल्या प्रत्येकामध्ये एक गोष्ट आहे जे या सर्वला उपयोगी आहे मनोज सर्वांचे मन वळवण्याचा प्रयन्त करत होता.पण मला काही ठीक नाही वाटत निम्मी म्हणाली. हे बघ रडू नको तुला काही कोणी खाणार नाही आणि तू एकटी नाही आहेस आम्ही सर्व असू मनोज निम्मीच्या खांद्यावर हात ठेऊन धीर देत म्हणाला. ठीक आहे, पण काय करायचे आहे? निम्मी म्हणाली. आपण सर्व आधी त्याचे विडिओ पाहू मग ट्रेनिंग बघू मग ठरवू काय करायचे ते लोकेश म्हणाला. आम्ही त्याचे विडिओ पहिले त्याचे काही ट्रेनिंग विडिओ पण होते ते पण पहिले त्यानंतर लोकेश म्हणाला हे बघा कोणाला जबरदस्ती नाही हे केले पाहिजे मी तयार आहे आणि मनोज तयार आहे तुम्ही विचार करून रविवारी आपल्या नेहमीच्या ठिकाणी भेट आणि सांगा नाही बोले म्हणून राग किंवा मैत्री कमी होणार नाही त्या मूळ जे आहे ते स्पष्ट करा लोकेश म्हणाला आणि आम्ही घरी निघालो. २ दिवसानी आम्ही आमच्या नेहमीच्या बागेत भेटलो तिकडे मनोज आणि निम्मी आधीच बसले होते. काय रे तुम्ही काय सकाळ पासून येऊन बसता काय? अरे हा नंतर तुम्हाला प्रेमाचे बोलता येत नसेल ना? मी हसत बोलो. तसे काही नाही सहज आम्ही लवकर येतो निम्मी म्हणाली. हो का? चालू दे तुमचे मी जरा बाहेर उभा राहून बगतो कोण येते आहे तो पर्यंत हमम बोलून मी गेट वर येऊन उभा राहिलो.समोरून दुसरे जोडपे येताना दिसले तेव्हा मला वाटले अजून एक मुलगी हवी होती म्हणजे मग माझे पण काही तरी झाले असते पण ठीक आहे माझे नशीब खराब मी त्या दोघांना भेटून आत गेलो. लोकेश ने मुद्द्याला हात घातला, तर काय ठरवले आहे कोण तयार आहे मी विचार केला होता शेवटी हात वर करेन पण झाले उलटे मनस्वी ने हात वर केला लोकेश मनोज मनस्वी आता बाकी मी आणि निम्मी, निम्मी काही बोलायला तयार नाही म्हणून मग मी हात वर केला आणि मग निम्मी ने पण थोडे भीत भीतच. चला म्हणजे सर्व तयार आहेत तर मी काय सांगतो ते नीट ऐका, आपल्याला कामे वाटून घेतली पाहिजे तर जो ज्या कामात माहीर आहे त्याने ते करावे असे मला वाटते तर मी सांगतो कोणाला काही आक्षेप असेल तर सांगा लोकेश बोलत होत आणि आम्ही ऐकत होतो. मनस्वी तू कॅमेरा आणि साऊंड बघ, नील तू कॅमेरा चा संप्रर्क आणि माईक आणि सॉफ्टवेर किंवा कॉम्पुटर चे जे काम असेल ते तू करायचे, मनोज तू प्रॉप आणि बाकी सेट उप म्हणजे कोणाला मदत लागली तर आणि मी त्या आत्माशी बोलण्याचा प्रयन्त करेन अजून कोण राहिले निम्मी पण तिला काम नाही आहे कारण तिला काहीच येत नाही लोकेश बोला आणि निम्मी चिडली. ठीक आहे मी नाही येत जा तुम्ही मी जाते घरी आणि परत कधी नाही येणार निम्मी रागात बोली आणि निघणार तेवढ्यत लोकेश बोला अगं वेडे थांब तू तर आमच्या सर्वांचा चेहरा असणार आहेस तुझ्या काम पासून आमचे काम सुरु होणार आहे तू आमची सूत्रसंचालक असणार आहेस लोकेश म्हणाला आणि निम्मी चा राग चटकन गेला. पण हे सर्व करताना जॉब बघून करायचे आहे कारण हे सर्व आपण मजेसाठी करत आहोत त्यामुळे जॉब सोडायचा नाही ठीक आहे लोकेश बोला तसे सर्व येस्स म्हणून ओरडले.
हळू हळू काम सुरु झाले त्या कामासाठी लागणारी यंत्र थर्मल कॅमेरा सर्व जमाव जमाव सुरु केली आणि सर्व सामान मनोज च्या दुकानात ठेवले होते. कसला अनुभव नव्हता फक्त जे पाहिले त्यावर सर्व करायचे आम्ही ठरवले होते थोडा खर्च केला सर्वानी सामानासाठी पण तो वाया जाणार नव्हता, जर पुढे जमले नसते तर मनस्वी ते वापरले असते किंवा विकले असते त्यामुळे त्याची चिंता नव्हती. दिवस पण ठरवला जानेवारी ची २४ तारिक रविवार कारण त्या नंतर अमावास्या सुरु होत होती. आम्ही रविवारी सकाळी सर्व जागा बघून घेतली आणि मनस्वी ने सांगितले तिकडे कॅमेरा फिक्स केले सर्व काम दुपार पर्यंत संपले तिकडेच जेऊन घेतले आणि सर्व सेटउप चे काँनेकशन त्या भूत बंगलो च्या बाहेर होते. काय कोणी करायचे ते लोकेश ने समजून सांगितले होते त्या प्रमाणे सर्वानी आपले काम करणार होते.
रात्र गडद होत जात होती. निम्मी कॅमेरा समोर उभी राहिली. नमस्कार मंडळी मी निम्मी आपले स्वागत करते आजच्या कार्यक्रम मध्ये ज्याचे नाव आहे? निम्मी विचार करत होती. अरे लोकेश नाव काय ठरवले नाही निम्मी ने विचारले. त्यावर लोकेश बोला काही पण सांग नंतर बघू नील आवाज येतो आहे ना त्याने मला विचारले मी बाहेरून त्याला होकार दिला आम्ही सर्व एकमेकान सोबत कनेक्टेड होते फोन ने जेणे करून काही वाटले तर मी त्या व्यक्तीला बाहेरून बघून सूचना देऊ शकेन. परत टेक कर लोकेश बोला आणि त्याने घडाळ्यात पहिले रात्री चे ११:२५ झाले होते निम्मी लवकर सुरु कर आणि चुकू नको इकडे काही लिहिल नाही तुला वाटेल ते बोल ठीक आहे, तू जे काही बोलशील ते चांगले असेल विश्वास आहे माझा लोकेश बोला आणि जागेवर जाऊन उभा राहिला.
निम्मो ने सुरुवात केली नमस्कार मंडळी मी नम्रता म्हणजे तुमची निम्मो तुमचे स्वागत करते आहे आजच्या खतरनाक शो मध्ये ज्याचे नाव आहे घोस्ट हंटर आम्ही इकडे तुम्हाला काही गोष्टी दाखवणार आहोत ज्याने तुमचा विश्वास बसेल कि भूत प्रेत हे या जगात असतात त्याचे अस्तित्व असते आणि ते कधी कधी आपल्या सोबत वावरतात पण तर चला आपण पाहू काय होते ते? वाह्ह निम्मो मस्त फारच छान मनस्वी म्हणाली. काय नाव आहे घोस्ट हंटर मानले तुला मनोज म्हणाला. छान झाली सुरुवात आता पुढे जाऊ लोकेश म्हणाला. लोकेश अरे ते बाजूला काय आहे केस मोकळे सोडून मी विचारले तसे लोकेश आणि सर्व त्याचा बाजूला पाहत होते. अरे ती निम्मो आहे ठीक आहे नाही, अंधारात समजले नाही आणि हे घाबरीच्या जागी भूत हिला बघून पळून जाईल मी म्हणालो. सर्व हसू लागले तशी निम्मो चिडली आणि म्हणाली काय रे तुम्ही माझी मस्करी करता मी नाही करणार. त्यावर मनोज ने तिला समजावले अगं तो जळतो तुझ्यावर तू एवढा छान बोली ना म्हणून तो बोला.हो कि नाही रे मी माझे हसू दाबून हो म्हणालो. पुढे शूट सुरु झाले तर मित्रानो हे आहेत लोकेश जे खरं भूतान सोबत बोलणार आहेत, तर त्यांना विचारूया कसे आणि काय करणार आहेत? नमस्कार लोकेश तुम्ही सांगा तुम्ही कसे आणि काय करणार आहात निम्मो ने विचारले तसे लोकेश सांगू लागला. आम्ही काही प्रॉप ठेवले आहे तसेच कॅमेरा जागो जागी बसवले आहेत आणि हे कॅमेरा नॉर्मल नाही तर बॉडी टिम्प्रेचर पण दिसते यात आणि नाईट मोड पण आहे जेणे करून किती हि अंधार असला तरी सुद्धा त्यात आपण बघू शकतो शिवाय माझ्या हातात हे यंत्र आहे त्यात लाल आणि हिरवे चिन्ह आहे लाल म्हणजे नेगेटिव्ह आणि हिरवे म्हणजे काही नाही मी सुरु करून दाखवतो आणि लोकेश ने यंत्र सुरु केले ते हिरवे होते. मग तुम्ही काय करणार म्हणजे भूत पळवणार कि काय करणार? निम्मो ने विचारलं. नाही आम्ही पळवणार नाही पण ते इकडे आहे का आणि त्याची काय इच्छा आहे ते जाऊन ती पूर्ण करायचा प्रयन्त करणार लोकेश म्हणाला. आणि ते तुम्ही कसे करणार? निम्मो ने विचारले तर लोकेश म्हणाला त्या साठी तुम्हाला थांबवले लागेल लोकेश म्हणाला. तर मित्रानो हे होते लोकेश आता आपण पाहू ते काय आणि कसे करत आहेत? लोकेश ने मागच्या वेळी जिकडे त्यांना आकृती दिसली होती तिकडे एक बेल आणि एक बाहुली ठेवली होती. त्या सोबत एक केक कारण जर लहान मुलं असेल तर त्याचा साठी, लोकेश च्या खांद्यावर एक छोटा कॅमेरा होता त्यातून सर्व शूट होत होते. काही कॅमेरे वरती लावलेले होते ते पण सर्व लक्ष ठेऊन होते.१२:१५ ला लोकेश ने विचारले, इकडे कोणी आहे का? काहीच उत्तर आले नाही लोकेश ने पुन्हा विचारले इकडे कोणी आहे का? जर असेल तर बेल वाजवा. मी बाहेरून सर्व पाहत होतो लोकेश कॅमेरा ३ वर होता. इकडे कॅमेरा १ वर काही तरी हालचाल दिसू लागली. लोकेश कॅमेरा १ वर काही तरी हालचाल होते आहे मी बोलो तसे सर्व तिकडे धावले साधारण ५ मिन मध्ये तिकडे बेल वाजू लागली. आम्हाला समजले ते जे काही आहे ते आमच्याशी बोलत होते. मी बाहेर होतो तरी मला भीती वाटत होती तिकडे तर ते सर्व आत होते त्याची अवस्था तर माझ्या पेक्षा जास्त भीतीदायक होती. तुम्ही जे कोणी आहात त्या बद्दल धन्यवाद तुम्ही अजून कोणाला त्रास दिला नाही पण तुम्ही हि जागा पण सोडली नाही तुमच्या नंतर इकडे कोणी राह्यला येऊ नये असे तुम्हाला वाटते का? उत्तर हो असेल तर एकदा बेल वाजवा नाही असेल तर दोनदा लोकेश बोला तसे एकदा बेल वाजली. ते सर्व पाहून आम्ही सर्व चकित झाले होतो. याचे उत्तर आमच्या कोणाकडे नव्हते. आम्ही तुम्हाला त्रास नाही देणार आम्ही जातो तुमच्या मर्जी शिवाय आम्ही आलो तुमच्या मर्जीने जाणार आहे तुम्ही जर तयार असाल कि आम्ही जावे तर तिकडे एक बाहुली आहे तिचे बटन दाबा आम्ही जाऊ आणि तुमच्या साठी केक ठेवला आहे तसे त्या बाहुलीचे बटन दाबून त्यातून हसण्याचा आवाज येऊ लागला. तो आवाज त्या वातावरणात भयानक वाटत होता.आम्ही सर्व बाहेर आलो. तर मित्रानो पाहिलं तुम्ही हा आमचा पहिला प्रयन्त होता अजून असे विडिओ आम्ही तुमच्या साठी घेऊन येऊ आणि तुम्हाला वाटत असेल कि तुमच्या इकडे असे काही असेल तर विडिओ खाली ई-मेल आहे तुम्ही आम्हाला तुमचे नाव नंबर आणि समस्या मेल करा आम्ही ती नक्की सोडवणायचा प्रयन्त करू पुढचा विडिओ तुमचा कडून असेल जागा तुमची कला आमची भेट होत राहील लाईक शेअर आणि सब्स्क्रिप करा आमच्या चॅनेल ला ज्याचे नाव आहे घोस्ट हंटर बाय बोलून निम्मो आपली शूट संपवते. यार काय भयानक अनुभव होत खरचं मी एकटी असते ना तर कधीच आले नसते निम्मो घाबरून म्हणाली. नील काय दिसले आले का सर्व नीट मनस्वी ने विचारले तसे मी विडिओ सुरु केला. कॅमेरा १ मध्ये एक काली आकृती होती जेव्हा तिकडे सर्व आले होते तेव्हा ती आकृती लोकेश जवळ नंतर निम्मो जवळ बेल जवळ आणि नंतर मनोज च्या मागे उभी होती. शेवटी जेव्हा तिने बाहुली प्रेस केली तेव्हा तिने ती सोबत घेऊन गेली केक तिकडे होता मी जे पहिला ते सांगितले. त्या नंतर कॅमेरा बंद झाले होते अचानक आम्हाला वाटले खराब झाले आम्ही सकाळची वाट पाहत गाडीत झोपलो त्या नंतर सकाळी ७ ला मला जाग आली तेव्हा मी सर्वाना उठवून आत घेऊन गेलो आणि सर्व पहिले बाहुली तिकडे नव्हती बेल बाजूला पडली होती केक कोणी तरी अर्धा खाल्या सारखा होता. मित्रानो हे बघा मी त्यांना तो केक दाखवला म्हणजे हे सर्व खरं होत मी घाबरून म्हणालो. सर्व आता घाबरले होते फटाफट कॅमेरा चेक केले तर सर्व कॅमेरा चालू होते. मग ते बंद का झाले जे इकडे होते त्याची इच्छा नव्हती इकडे कोणी असावे हे घर एका पारशी बाई चे होते आणि ती एकटी राहायची कारण तिला गर्दी माणसे आवडत नव्हती ती प्रेमळ होती पण ती माणसात जास्त मिसळायची नाही आम्ही नंतर सर्व माहिती काढली. आमची पहिली वेळ होती म्हणून जास्त अभ्यास केला नव्हता. सर्व घरी गेलो आणि रात्री मी सर्व एडिट करून अपलोड केले. पहिल्या ३ दिवसात विडिओ ला यश मिळाले लाईक चा पाऊस पडला कॉम्मेक्ट ज्यात बरे आणि वाईट दोन्ही होते. शिवाय आम्ही जिकडे काम करत होते तिकडे नेगेटिव्ह आणि पोस्टिव्ह मते येत होती कोणी म्हणत होते खरं आहे तर कोणी विचारत होते हे सर्व तुमचा माणूस करत असेल आणि तुम्ही आम्हाला वेडे बनवत असाल. पण आम्हाला माहित होते खरे काय झाले होते. ई-मेल पण ४० च्या वर होते. त्यातलं एक ई-मेल मी वाचला त्यात लिहिले होते पत्ता द्या भेटून बोलणार मला विचित्र वाटले मी सर्वांचे मत घेतले आणि त्यांना हॉटेल मध्ये बोलावले.
रविवारी सकाळी १०:३० ला आम्ही दादर ला हॉटेल गंगा विहार मध्ये त्याची वाट पाहत होतो, तेवढयात मला एक फोन आला. हॅलो पलीकडून एक वृद्ध माणसाचा आवाज आला, हॅलो बोला मी म्हंटले, नीलकंठ बोलत आहे का? त्या माणसाने विचारले. आवाज कापरा येत होता म्हणजे ते जो कोणी होते त्याचे वय झाले वाटत होते. हो नीलकंठ बोलतो आहे. मी साळवी बोलत आहे तुम्ही मला भेटणार होता ना मी हॉटेल मध्ये पोचलो आहे तेवढयात मी त्यांना हात वर करून बोलावले. आजोबा खरंच खुप म्हातारे होते त्याचा कडे पाहून त्याचे वय साधारण ८०-८१ च्या जवळपास वाटत होते ते हळू हळू आमच्या जवळ आले आणि आम्ही त्यांना जागा करून दिली. आमच्या सर्वांची ओळख झाली मग मुद्दयाला हात घातला. बोला आजोबा काय मदत हवी आहे तुम्हाला आमच्याकडून निम्मी ने विचारले. आजोबा थोडा वेळ शांत झाले मग म्हणाले, माझ्या बाजूला एक तुमच्या वयाचा मुलगा राहतो त्याने सांगितले कि तुम्ही आत्मा शी बोलता आता किती खरे खोटे यात मी नाही पडणार कारण माझी अडचण तशी आहे. वसुधा म्हणजे माझी पत्नी तिला जाऊन आज ६ महिने झाले. तिच्या मृत्यू नंतर मी घरात एकटा राहतो सकाळी बाई येते काम करायला पण दुपार नंतर मी एकटा असतो, पण मला एकटे पण जाणवत नाही सतत वाटत राहते कि सोबत कोणी तरी आहे.कोणी तरी म्हण्यापेक्षा माझी वसुधा आहे असे मला वाटते. म्हणजे माझी वसुधा खुप प्रेम करायची माझ्यावर माझ्या गोळ्या जेवण सर्व ती नीट पाहत असे एकटी होती तरी, हल्ली घरात माझ्या उठल्या नंतर माझ्या गोळ्या टेबले वर पाण्या सोबत असतात, दुपारी जेऊन मी झोपतो तर माझे जेवणाचे ताट घासून स्वच्छ करून ठेवले असते आणि चहा कप मध्ये असतो, मला आधी भीती वाटायची पण एकदा मी किचन मध्ये दुपारी गेलो तर तिकडे मला वसुधा दिसली मला वाटले भास झाला असेल म्हणून मी पुन्हा खोलीत जाऊन झोपलो पण संध्याकाळी नेहमी प्रमाणे माझा चहा तयार होता. मग आजोबा चांगले आहे ना तुमची पत्नी अजून तुमची काळजी करते नाही तर आताच प्रेम आज हा तर उद्या तो मनोज बोला तसे निम्मी ने त्याचच कडे रागाने पहिले हा आजोबा बोला तुम्ही, निम्मीची जळजळीत नजर टाळत मनोज म्हणाला. तू म्हणतोस ते बरोबर आहे पण तिचा आत्मा फक्त माझ्या साठी नाही तर तिच्या मुला साठी पण थांबला आहे आजोबा डोळ्यात आलेले पाणी पुसत म्हणाली. मी हाताने चहा ची ऑर्डर दिली. म्हणजे काही समजले नाही लोकेश ने विचारले. आमचा एक मुलगा रुपेश शिक्षण घेण्यासाठी अमेरिका मध्ये गेला तो परत फक्त एकदा आला ते पण पत्नी ला घेऊन तिकडे त्याला नोकरी पण लागली त्याने तिकडे लग्न पण केले आणि त्याला आता एक २ वर्षाचा मुलगा आहे तो नंतर जो गेला तो परत आला नाही. पहिले विडिओ कॉल नाही तर व्हॉइस मेसेज येत होते हळू हळू ते पण बंद झाले ३ वर्ष झाले त्याने ना फोन केला ना काही ३ वर्ष त्याचे पैसे येत राहिले पण ना तो आला ना आमचा नातू वसुधा नेहमी वाट पाहत राहायची पण तो आलाच नाही. शेवटी तिने हाय खाली आणि वाट पाहत हसत हसत माझी वसुधा गेली आणि आजोबा रडू लागले. ती गेली हे सांगितले म्हंटले शेवटचे तरी येईल आणि पाहिल आई ला पण त्याने कॉल उचला नाही. शेवटी तिचे सर्व मी केले त्या नंतर घरात हे सुरु झाले बोलून आजोबा रडू लागले आम्ही त्यांना धीर दिला आणि त्याचे काम आम्ही करू आम्ही समजावून सांगू आणि घरी पण येऊ पुढच्या शनिवारी आम्ही सर्व उपकरणे लावून रविवारी कामाला सुरु करू असे सांगितले आणि मनोज आजोबा घेऊन घरी गेला त्यांना सोडून तो परत दुकानावर आला आम्ही सर्व तिकडे होतो. काय वाटते? आजोबा खरं बोलत असतील का? निम्मी ने विचारले, त्यावर मनोज ने होकार्थी मान हलवली कारण जेव्हा आजोबा बाईक वरून उतरले तेव्हा मी त्याला कोणता माळा विचारले त्यांनी मला ३रा मला आणि एक खिडकी दाखवली. ती खिडकी तर बंद होती पण कोणी तरी त्या खिडकीच्या मागे उभे होते असे मला जाणवले. काय मुलं पण असतात खरंच स्वतःचा आई वडील ज्यांनी जन्म दिला त्यांच्या साठी वेळ नसतो. पैसे कमवा पण नाती विसरू नका मनस्वी म्हणाली. अगदी बरोबर मी तिच्या बोलण्याला दुजोरा दिला. तर मग आपण करायची का मदत आजोबाना लोकेश ने विचारले आणि आम्ही सर्वानी होकार दिला.
शनिवारी मनोज आणि मनस्वी ने जाऊन पूर्ण सेटउप तयार केला कॅमेरा आणि छोटा माईक बेड रूम किचन आणि हॉल मध्ये लावला. रविवारी सकाळी मी आजोबाच्या इमारती खाली गाडी लावून त्यात बसून रेकॉर्डिंग सुरु केले थोड्या वेळाने मला मनस्वी जॉईन झाली. कारण आता कॅमेरा आणि माईक नीट काम करतो आहे कि नाही हे पाहायचे होते. आजोबा झोपले होते त्यांच्या शेजारी पाणी आणि औषध दिसत होते. थोडा वेळ गेला घरकाम करणाऱ्या मावशी येऊन गेल्या अजून तरी काही दिसत नव्हते. दुपारी साधारण १:३० ला आजोबा जेवले आणि झोपल्याला गेले. बेडरूम मध्ये आमची नजर होती तेवढ्यात मला मनस्वी ने कॅमेरा नंबर २ कडे पाहायला सांगितलं तो कॅमेरा किचन मध्ये होता. एक काळी आकृती तिकडे दिसत होती हळू हळू ती आजोबांच्या बेडरूम कडे गेली कॅमेरा नंबर ४ मध्ये ते स्पस्ट दिसत होते, ती आकृती आता आजोबा शेजारी जाऊन बसली. आजोबाना झोप लागली होती. थोडा वेळ तिकडे बसून मग परत किचन मध्ये आली आणि भांडी घासून ती रॅक मध्ये ठेवली गेली. त्या नंतर तिकडे कोणी नव्हते अचानक पुन्हा तीच आकृती बेडरूम मध्ये आजोबा शेजारी होती थोडा वेळ थांबून ती गायब झाली. त्या नंतर काहीच हालचाल नाही आम्हाला दोघांना ते पाहून धक्का बसला होता. मी लगेच लोकेश ला फोन करून सर्व सांगितले तसे त्याने बाकी दोघांना घेऊन आजोबांचे घर गाठले. मी मॉनिटर वर बसून अजून काही होते का ते पाहत होतो साधारण ०४ ला जसे आजोबानी सांगलीतले होते तसे किचन मध्ये कोणी तरी चहा करत होते. आम्ही सर्वानी ते पहिले. नील मित्र हे पण एडिट करून आपल्या विडिओ मध्ये टाक निम्मी म्हणाली. ठीक आहे आज रात्री आपण आजी सोबत बोलू कारण आता कन्फर्म झाले आहे कि आजी अजून इकडे आहेत लोकेश म्हणाला. आम्ही आजोबाना फोन करून खाली बोलावले आणि त्यांना तो विडिओ दाखवला. आजोबांच्या डोळ्यातून पाणी आले, कारण त्यांना माहित होते वसुधा आजी अजून आहेत त्यांच्या साठी , काळजी साठी कारण त्यांना एकटे सोडून त्या जाऊ शकल्या नाही. त्यांना आम्ही शांत केले आणि त्यांचा एक छोटा इंटरव्हिएव घेतला.
नमस्कार मी निम्मी तुमच्या सर्वांचे स्वागत करते तुमच्या शो मध्ये ज्याचे नाव आहे घोस्ट हंटर तर मित्रानो तुम्ही जो पहिल्या विडिओ ला भरभरून प्रतिसाद दिला त्या बद्दल मी आणि आमची पूर्ण टीम आभारी आहे. आजचा विडिओ पण असाच थरारक होणार आहे तर पाहू या आज काय घडणार आहे. निम्मी आता आजोबा सोबत शॉट घे आजोबा तुम्ही आम्हाला जे सांगितले ते थोडक्यात सांगा म्हणजे तुमची पत्नी गेली आणि आता तिचे अस्तित्व तुम्हाला जाणवते आहे आणि तुम्ही तिचा मुक्ती साठी काय करायचे हे विचारण्यासाठी आम्हाला बोलवले आहे बस एवढे बाकी तुमच पर्सनल आहे तर ते उगीच नको ठीक आहे लोकेश ने आजोबाना समजावले आणि आजोबानी त्याला मानेने होकार दिला. तर आपल्या सोबत आहे साळवी आजोबा ज्यांनी आम्हाला इकडे बोलावले आहे. आजोबा काय झाले नक्की आणि तुम्ही आम्हाला का बोलावले आहे? निम्मी ने विचारले तसे आजोबानी लोकेश बोला तसे सांगितले. तर मित्रानो आता ६ वाजले आहे आम्ही ठीक ११:३० ला आजोबांच्या घरी जाणार आहोत तर बघू या तिकडे काय होते? कसा झाला शॉर्ट निम्मी ने मनस्वी ला विचारले. छान होता बाकी एडिट करणारा काय करतो ते बघू पण तू नको काळजी करू तू छान करते आहेस मनस्वी बोली. तुला खरं सांगू मनू मला ना आतून खुप भीती वाटत आहे म्हणजे मी बोलते हसून पण भीती मनात असते कोण जाणे कधी काय होईल निम्मी भीती ने बोली. निम्मी नको टेन्शन घेऊस आम्ही आहोत ना सर्व मग काळजी नको करू मनस्वी ने निम्मी ची समजूत काढली. साधारण ११:३० ला आमची पूर्ण टीम आत गेली मला सोडून कारण माझे काम बाहेर होते. घरात अंधार ठेवला होता आणि माझ्या सोबत बाहेर आजोबा होते ते सर्व पाहत होते. आम्ही आत गेलो काही प्रॉप्स घेऊन त्या मध्ये बेल होती आणि एक पेन आणि पेपर होता. नमस्कार मित्रांनो आता आपण आहोत साळवे आजोबांच्या घरात इकडे संपूर्ण अंधार आहे आणि माझा सहकारी लोकेश काय करणार आहे त्याचे पूर्ण वर्णन करेल निम्मी ने बोलून लोकेश कडे कॅमेरा करायला सांगितला. तर मित्रानो आम्ही इकडे आलो आहोत साळवे आजोबानी बोलवले म्हणून तर आज आपण त्याचा पत्नी म्हणजे वसुधा आजी शी बोलू. तेवढयात किचन मध्ये कोणी तरी नळ सुरु केल्याचा आवाज येतो तिकडे थर्मल कॅमेरा मध्ये एक निळी आकृती दिसत होती जर गर्मी असेल तर आकृतीचा रंग नारंगी दिसतो जर घोस्ट असेल तर निळा दिसतो.जसा पाण्याचा आवाज आला तसे लोकेश आणि मनस्वी पळत तिकडे गेले तिकडे मनोज ने पाणी पिऊन ग्लास ठेवले होते जे साफ करून परत जागेवर ठेवले होते. लोकेश बोलू लागतो आजी तुम्ही इकडे आहेत माहित आहे आम्हाला आजोबा नि तुम्हाला पहिले आहे आम्हाला माहित आहे तुम्हाला त्यांची काळजी वाटते आहे पण आजी मुक्त होणे पण गरजेचे आहे जर तुम्ही आम्हाला ऐकत असाल तर एकदा बेल करा लोकेश चा आवाज घुमत होता तशी एक बेल ऐकू आली. आजी आम्ही पण तुम्हाला पहिले आहे तुमचे आजोबा वरती असलेले प्रेम आम्हाला माहित आहे पण आता तुम्ही जगात नाही तुम्ही मुक्त व्हावे असे आजोबाना पण वाटते. तुम्ही तुमची कोणती इच्छा असेल तर आम्हाला सांगा आम्ही ती पूर्ण करू लोकेश म्हणाला आणि पुन्हा एक बेल वाजली. आजी तुम्ही आमच्याशी संप्रर्क केला त्या साठी धन्यवाद बेड रूम मध्ये कागद आणि पेन आहे तुम्ही त्या वर तुमची शेवटची इच्छा लिहून द्या आम्ही ती नक्की पूर्ण करू बेडरूम चा दरवाजा उघडतो आणि पुन्हा बंद होतो. साधारण १० मिन पुन्हा उघडतो. लोकेश बोलतो आजी तुम्ही एक पुण्य आत्मा आहात तुमच्या मुळे कोणाला कसला त्रास नाही पण आजोबाना हे बघवत नाही त्यांना तुमची मुक्ती हवी आहे आम्ही त्या साठी प्रयन्त करू आता आम्हाला रजा द्या आणि तुम्ही जाताना ती बाहुली चे बटन दाबून जा. ५ मिन एक हसण्याचा आवाज येतो तशी निम्मो दचकून मनोज ला मिठी मारते. अगं वेडे बाहुली चा आवाज होता मनोज तिला समजावतो. रात्रीचे ०३ वाजले होते. तर पाहिले मंडळी आज पण एक पुण्य आत्मा ला मुक्ती दिली आम्ही विडिओ आवडला असेल तर लाईक करा शेअर करा आणि तुमचा कडे पण असे काही असेल तर ई-मेल आहे आम्हाला मेल करा धन्यवाद. बोलून निम्मी पळत खाली जाते ते गाडी जवळ जाऊन थांबते. काय झाले मी विचारले तर काही नाही म्हणून एक बाटली पाणी संपवले. मला समजले होते ती घाबरली आहे. पूर्ण टीम खाली आली. आजोबा काम झाले आहे आजींना काय हवं ते त्यांनी लिहिले आहे आपण उद्या सकाळी तो कागद वाचू लोकेश म्हणाला आणि आम्ही सकाळची वाट पाहत बसलो होतो तो पर्यंत मी माझे एडिटिंग चे काम सुरु केले होते.
सकाळी साधारण ६:३० ला आम्ही सर्व वर गेलो तिकडे एक कागद होता त्यावर काही तरी लिहिले होते तो कागद मी आजोबा कडे दिला त्यांनी अक्षर ओळखले आणि त्यांना रडू कोसळले आणि रडत रडत त्यांनी ते वाचले नंतर माझ्या कडे दिले मी ते मोठ्याने वाचले. मला तुमची काळजी वाटते म्हणून मी अजून मुक्त झाले नाही माझ्या नंतर तुम्ही कसे राहणार म्हणून मी आले आणि तुमचे सर्व सवयी मला माहित आहे मी मुक्त होईन पण त्या साठी आपल्या मुलाने माझे श्राद्ध करून तुम्हला सोबत नेले पाहिजे , नाही तर तुमची काळजी सतत मला राहील ,मला माहित आहे मी लवकर गेले तुम्हाला सोडून पण काळजीने पुन्हा माघारी पण आले. एकदा नातू आणि मुलगा पाहायची इच्छा आहे बाकी काही नको. तुमची वसुधा पत्र संपते. आजोबा अजुन रडत होते आम्ही सर्वानी आजोबा समजावले आणि शांत केले त्याचा कडून मुलाचा नंबर घेऊन त्याला कॉल केला त्याला सर्व सांगितले पुरावा म्हणूं विडिओ पण पाठवला तो येण्यासाठी तयार झाला आम्ही हा पण विडिओ लाँच केला तसे यावर पहिला पेक्षा जास्त प्रतिकिया आल्या होत्या लोकांना आवडला होता. साधारण ८ दिवसांनी मला साळवी आजोबांचा फोन आला त्यांनी आम्हा सर्वाना बोलावले होते. मी ग्रुप वर ?
